Hoewel sommige mensen werken om te leven, zijn er anderen die leven om te werken. Uiteraard zullen deze mensen een radicaal andere ervaring hebben op de planeet aarde.
In het eerste geval draait iemands leven niet om zijn werk en werkt hij meestal alleen op bepaalde tijden. In het tweede geval zal iemands hele leven om zijn werk draaien en zal hij de meeste, zo niet alle tijd aan zijn werk besteden. Nieuwsbeest.nl dook er verder in en schreef er een artikel over.
De balans van werken en vrije tijd
Op dit punt kan men zeggen dat iemand ofwel over het algemeen in evenwicht is op dit gebied van zijn leven, ofwel over het algemeen uit balans is. Als iemand over het algemeen in evenwicht is, kan hij zich op andere gebieden van zijn leven concentreren en zich opladen.
Maar als ze in het algemeen niet in evenwicht zijn, zullen ze niet echt in staat zijn om zich op andere gebieden van hun leven te concentreren of zich op te laden. Als ze zich zo blijven gedragen, kunnen ze zich uiteindelijk doodwerken.
Primeur: lees meer over Robin Holzken
Hard werken wordt gezien als iets positiefs
Het probleem is dat hoewel ze uit balans zijn, dit niet betekent dat de gemiddelde persoon zich dit realiseert en dit uiteindelijk aan hen spiegelt. Dit komt omdat ze kunnen leven in een maatschappij die hard werken waardeert.
In deze maatschappij kan iemand ofwel hard werken en op de juiste manier leven ofwel heel weinig doen en op de verkeerde manier leven. Er kan geen middenweg zijn en bijna zeker geen aandacht voor evenwicht tussen werk en privé.
Wanneer het positieve doordraait in iets negatiefs
Hierdoor kunnen ze gewend zijn veel positieve feedback van anderen te krijgen en weinig of geen feedback over hoe ze het af en toe wat rustiger aan moeten doen. In feite zouden veel mensen hen als voorbeeld kunnen stellen.
Daardoor zal er voor hen geen reden zijn om het rustiger aan te doen en een stapje terug te doen. Maar ook al zullen ze niet afremmen, dat betekent niet dat ze niet gedwongen zullen worden om af te remmen.
Burn-out verschijnselen
Door zo hard te werken kunnen ze zichzelf uiteindelijk opbranden en dan moeten ze stoppen met werken. Ze kunnen een paar dagen of een aantal weken uit de running zijn, maar hoe lang het ook is, het kan niet lang duren voordat ze weer teruggaan naar hoe ze voorheen waren.
Wat er is gebeurd zal een waarschuwing zijn, maar als ze het niet op die manier kunnen zien, zal het niet lang duren voordat hetzelfde opnieuw gebeurt. Er kan iets soortgelijks gebeuren of het kan nog ernstiger zijn.
Meer machine dan mens
Men zal dus een mens zijn, maar meer handelen als een mens die doet. Vanaf het moment dat ze wakker worden tot het moment dat ze gaan slapen, kunnen ze onderweg zijn.
De kans bestaat dat ze niet fris wakker worden, dat ze iets nodig hebben om op gang te komen en dat ze ‘s nachts moeilijk kunnen slapen. Hun gedachten kunnen gevuld zijn met de dingen die ze die dag nog niet gedaan hebben en wat ze de volgende dag willen doen, waardoor ze het moeilijk vinden om af te schakelen.
Verlangen om te veranderen is niet altijd daar
Op deze manier leven eist zijn tol, dus of ze nu wel of niet veel geld verdienen, het zal hen niet dienen. Niettemin, als hun gevraagd zou worden of ze het leuk vinden om op deze manier te leven, zouden ze waarschijnlijk ja zeggen.
Ze zouden kunnen zeggen dat hoe stressvol hun leven ook is, ze het voor geen goud zouden willen veranderen. Het kan vreemd lijken hoe iemand zich comfortabel kan voelen met iets dat hem langzaam kapot maakt en hem zoveel ontneemt.
Waarom word je een workaholic?
Als ze zouden vertragen, laat staan stoppen met werken, zouden ze zich waarschijnlijk heel onaangepast gaan voelen. In het begin zouden ze zich geagiteerd en rusteloos kunnen voelen en het zou kunnen zijn alsof hen iets wordt ontnomen dat ze wanhopig nodig hebben om te kunnen overleven.
Als ze blijven bij hoe ze zich voelen, kunnen ze in contact komen met diepere gevoelens. Dit kan een tijd zijn waarin ze schaamte, schuld en zelfs zelfhaat ervaren, en ze kunnen zich waardeloos, ongeliefd, afgewezen en verlaten voelen.
Tot diep in de vezels
Hieruit zou kunnen blijken dat hun vroege jaren niet erg verzorgend waren, en dat dit een fase van hun leven was waarin ze verstoken bleven van de voedingsstoffen die ze nodig hadden om op de juiste manier te kunnen groeien en ontwikkelen. Hierdoor zouden zij veel pijn hebben geleden en zouden zij geen gevoel van liefde en waarde hebben kunnen ontwikkelen.
Het grootste deel van hun tijd doorbrengen met werken is voor hen dan een manier om deze pijn te vermijden en het is voor hen een manier om zich geliefd en waardevol te voelen. Diep van binnen kunnen ze geloven dat als ze maar hard genoeg en lang genoeg werken, ze eindelijk beminnelijk zullen zijn en als levenswaardig zullen worden gezien.
